Një ditë Pejgamberi (a.s) po lexonte fjalën e Allahut (xh.sh) të Ibrahimit (a.s): “O Zoti im, ata kanë shmangur shumë njerëz (nga rruga e drejtë). Ai që më pason mua, është i fesë sime; e ai që më kundërshton mua, – Ti, pra, me të vërtetë, je Falës dhe Mëshirues. (Ibrahim: 36)
Dhe lexoi fjalën e Allahut (xh.sh) të Isait (a.s): “Nëse Ti i dënon ata – robërit e Tu janë, e nëse i falë ata, me të vërtetë, vetëm Ti je i Plotfuqishëm dhe i Gjithëdijshëm. (Maide: 118)
Pejgamberi (a.s) qau dhe Allahu (xh.sh) dërgoi Xhebrailin (a.s) dhe i tha: Pyete Muhammedin, përse po qan? Megjithëse Allahu e di më mirë – Zbriti Xhebraili dhe i tha: Çfarë të bën të qash o i Dërguar i Allahut? Tha: Umeti im, umeti im, o Xhebrail. U ngjit Xhebraili tek Allahu (xh.sh) dhe i tha: Qan për umetin e tij, megjithëse Allahu e di më mirë. Allahu (xh.sh) i tha Xhebrailit: Shko te Muhammedi dhe thuaj se Ne do ta bëjmë të jetë i kënaqur për umetin e tij.” (Muslim)
قرأ صلى الله عليه وسلم يوماً قول اللـه فى إبراهيم: ( رَبِّ إِنَّهُنَّ أَضْلَلْنَ كَثِيرًا مِنَ النَّاسِ فَمَنْ تَبِعَنِي فَإِنَّهُ مِنِّي وَمَنْ عَصَانِي فَإِنَّكَ غَفُورٌ رَحِيمٌ ) [ ابراهيم: 36 ]
وقرأ قول اللـه فى عيسى:( إِنْ تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ وَإِنْ تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ )[ المائدة: 118 ].
فبكى صلى الله عليه وسلم فأنزل اللـه إليه جبريل عليه السلام وقال: باجبريل سل محمد ما الذى يبكيك؟ – وهو أعلم-، فنزل جبريل وقال: ما يبكيك يا رسول اللـه؟ قال أمتي.. أمتي يا جبريل، فصعد جبريل إلى الملك الجليل. وقال: يبكى على أمته واللـه أعلم، فقال لجبريل: انزل إلى محمد وقل له إنا سنرضيك فى أمتك ) رواه مسلم .
